دوره 7، شماره 4 - ( تابستان 1400 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 54-46 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Chinaveh M, Madadi J, Barzegar M. Effectiveness of Neuro Linguistic Programming Method on Eating Attitude
and Mental Health of Overweight People. IJRN 2021; 7 (4) :46-54
URL: http://ijrn.ir/article-1-640-fa.html
URL: http://ijrn.ir/article-1-640-fa.html
مددی جهانبخش، چین آوه محبوبه، برزگر مجید. اثربخشی روش برنامه ریزی عصبی-کلامی بر نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. 1400; 7 (4) :46-54
استادیار، گروه روانشناسی، واحد ارسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، ارسنجان، ایرانhivachinaveh@gmail.com
چکیده: (2253 مشاهده)
مقدمه و هدف: رایجترین اختلال خوردن، پرخوری است که در افراد چاق یا دارای اضافه وزن دیده میشود. افراد دارای اضافه وزن مشکلاتی در زمینه نگرش خوردن و سلامت روان دارند و شواهد اندکی درباره اثربخشی مداخلات برنامه ریزی عصبی-کلامی بر بهبود پیامدهای مرتبط با سلامت در دسترس است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روش برنامه ریزی عصبی-کلامی بر نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن انجام شد.
روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش افراد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه و مراکز بهداشتی درمانی شهر دهدشت در سال 1398بودند. باتوجه به معیارهای ورود، تعداد 24نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10جلسه دو ساعته به مدت پنج هفته آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده ها با کمک آزمون نگرش خوردن (EAT-26)و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) جمع آوری شد.
یافته ها: گروه های آزمایش و کنترل از نظر جنسیت، تأهل، تحصیلات و اشتغال تفاوت معناداری نداشتند (P> 0.05)علاوه بر آن، گروه ها در مرحله پیش آزمون از نظر نگرش خوردن و سلامت روان تفاوت معناداری نداشتند (P> 0.05) اما در مراحل پس آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر تفاوت معناداری ثبت شد (P <0.05) همچنین، روش برنامه ریزی عصبی-کلامی در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن گردید و نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (P <0.05)
نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، برنامه ریزی برای استفاده از روش برنامه ریزی عصبی-کلامی در کنار سایر روش های آموزشی جهت بهبود ویژگی های روانشناختی ضروری است. در نتیجه، متخصصان و درمانگران سلامت میتوانند از روش برنامه ریزی عصبی-کلامی برای بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن استفاده نمایند.
روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش افراد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه و مراکز بهداشتی درمانی شهر دهدشت در سال 1398بودند. باتوجه به معیارهای ورود، تعداد 24نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10جلسه دو ساعته به مدت پنج هفته آموزش برنامه ریزی عصبی-کلامی دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. داده ها با کمک آزمون نگرش خوردن (EAT-26)و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) جمع آوری شد.
یافته ها: گروه های آزمایش و کنترل از نظر جنسیت، تأهل، تحصیلات و اشتغال تفاوت معناداری نداشتند (P> 0.05)علاوه بر آن، گروه ها در مرحله پیش آزمون از نظر نگرش خوردن و سلامت روان تفاوت معناداری نداشتند (P> 0.05) اما در مراحل پس آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر تفاوت معناداری ثبت شد (P <0.05) همچنین، روش برنامه ریزی عصبی-کلامی در مقایسه با گروه کنترل باعث بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن گردید و نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (P <0.05)
نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، برنامه ریزی برای استفاده از روش برنامه ریزی عصبی-کلامی در کنار سایر روش های آموزشی جهت بهبود ویژگی های روانشناختی ضروری است. در نتیجه، متخصصان و درمانگران سلامت میتوانند از روش برنامه ریزی عصبی-کلامی برای بهبود نگرش خوردن و سلامت روان افراد دارای اضافه وزن استفاده نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی در پرستاری توانبخشی
دریافت: 1400/1/17 | پذیرش: 1400/5/8 | انتشار: 1400/6/7
دریافت: 1400/1/17 | پذیرش: 1400/5/8 | انتشار: 1400/6/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |